1. Raduj się ziemio! gość z nieba przychodzi,
Co Boga z ludem, lud z Bogiem pogodzi:
Synów Adama z czartowskiéj niewoli,
Wyrwie, wyzwoli.
2. Raduj się ziemio! śpiewaj z Aniołami,
Wychwalaj Boga, ciesz się z niebianami:
Już nie podnóżkiem jesteś Najwyższego,
Lecz tronem Jego.
3. Raduj się ziemio! masz pokój żądany,
Bóg ci przebaczył, dotąd zagniewany;
Połącz się z niebem boś już dzisiaj święta,
Niegdyś przeklęta.
4. Raduj się ziemio! oto światło wschodzi,
Które każdego co na świat przychodzi,
Blaskiem oświeca, a wnet znikną wszędy,
Ciemność i błędy.
5. Raduj się ziemio! Prorok wielki idzie,
Co będzie gromił żyjących w bezwstydzie:
On wskaże drogę pewną do zbawienia,
Zniszczy zgorszenia.
6. Raduj się ziemio! idzie prawodawca,
Nowego prawa i zakonu dawca:
Dawne ustawy na zawsze poznosi,
Nowe ogłosi.
7. Raduj się ziemio! z wielkiego Kapłana!
Na odpuszczenie grzéchów moc Mu dana:
Tén skoro nową ofiarę odprawi,
Cały świat zbawi.
8. Raduj się ziemio! masz Króla u siebie,
Pana co włada na ziemi i niebie:
Królestwo Jego końca mieć nie będzie,
Gdy tron posiędzie.
9. Raduj się ziemio! bo to Bóg tym Panem,
Bóg prawodawcą, Prorokiem, Kapłanem:
On to w naturze człowieka się rodzi,
Na świat przychodzi.
10. Raduj się ziemio! witaj Tego Pana,
I ludy wszystkie zegnijcie kolana:
On wam przynosi przez swe Narodzenie,
Wieczne zbawienie.