Śpiewnik alfabetyczny

A  B  C  D  E-F  G  H  I  J  K  L-Ł  M  N  O  P  R  S  T  U-V  W-Y  Z | Kolędy | Maryjne | Taize |
Adwent  |  Wielki Post  |  Wielkanoc  | Duch Święty

Ja wiem, w Kogo ja wierzę

JA WIEM, W KOGO JA WIERZĘ

1. Ja wiem, w Kogo ja wierzę stałością duszy mej:
Mój Pan w tym Sakramencie, pełen potęgi swej.
To ten, co zstąpił z nieba, co życie za mnie dał
I pod postacią Chleba pozostać z nami chciał.

2. Ja wiem, w Kim mam nadzieję, w słabości mojej moc:
To Ten, przed Którym światło pali się w dzień i w noc.
On moim szczęściem w życiu, On światłem w zgonu dzień.
Zwycięża mroki grzechu, rozprasza śmierci cień.

3. Ja wiem, Kogo miłuję nad wszelki świata czar,
Kto poi duszę moją, kto zna miłości żar:
To Król nad wszystkie króle, wielki i słodki Pan,
Co karmi dusze głodne Ciałem i Krwią swych ran.

 

---------------------

OPRACOWANIE NA CHÓR W ŚPIEWNIKU:

PiesniChwaly2

WIĘCEJ »

Mało kto wie, że popularna pieśń kościelna „Ja wiem, w kogo ja wierzę” ma prawdziwy tytuł „Bóg moim szczęściem” i została stworzona w Dukli. Autorem tekstu jest księżna Gabryella Katarzyna Konstancja de Albarosa Męcińska z Kurozwęk na Żarkach i Dukli herbu własnego hrabina CK z domu hrabianka Starzeńska ze Starzenic na Kuczynie herbu Lis odmienny, której biografię przedstawiliśmy w albumie „Postaci związane z gminą”. Napisała ją, będąc w chorobie, po której zmarła (1849). Pieśń za życia księżnej nie była dopuszczona do obrządku religijnego i była śpiewana po jej śmierci wyłącznie w kaplicy zamkowej na drugim piętrze. W drugiej połowie XIX wieku Duklę odwiedził ksiądz Jan Siedlecki, któremu pieśń bardzo przypadła do gustu. Umieścił ją w swoim śpiewniku, ale wyrzucił trzecią, czwartą i szóstą zwrotkę! Duchowny bardzo ją upowszechnił, jednak później władze kościelne zanegowały pieśń, jakoby była napisana na świecką nutę (pod koniec XIX wieku rozpowszechniło się tango, które rzekomo było podobne w rytmie). W niektórych kościołach modyfikowano słowa i śpiewano na własną melodię. Pieśń w łaski weszła dopiero w PRL, kiedy stała się bardzo powszechna, jednak wciąż uważano, że jest utworem świeckim. Dziś szczególnie popularna jest w kościołach w Małopolsce i na Podkarpaciu (...) W Polsce istnieją liczne wersji tej pieśni (...). Tak brzmi pełna wersja utworu bez przeróbek:

„Bóg moim szczęściem”

Ja wiem, w Kogo ja wierzę, stałością duszy mej.
Mój Pan w tym Sakramencie, pełen potęgi swej.
To ten, co zstąpił z Nieba, co życie za mnie dał
I pod postacią Chleba pozostać ze mną chciał.

Ja wiem, w Kim mam nadzieję, gdy słabnie ducha moc,
To Ten, przed Którym światło pali się dzień i noc.
On moim szczęściem w życiu, On światłem w zgonu dzień.
Zwycięża mroki grzechu, rozprasza śmierci cień.

Ja wiem, Komu dziękować, nawet w choroby dzień.
Temu, który darował moc wszelką właśnie mnie.
Nie obrażę Pana prośbą, bo my niegodni jej.
Przebaczył grzech Ewy, wolność czyniąc rasie tej.

Ja wiem, w Kim pocieszenie odnajdę w szary dzień.
To Ten, co Dawida plemię odmienił w Kościół ten.
To wspaniały nad wspaniałymi, nasz Wszechwładny Pan,
Tkwi w wietrze i kamieniu, ozdrawia z serca ran.

Ja wiem, Kogo miłuję nad wszelki świata czar,
Kto poi duszę moją, Kto zna miłości żar:
To Król nad wszystkie króle, Wielki i słodki Pan,
Co karmi duszę moją, Ciałem i Krwią Swych Ran.

Ja wiem, Kogo podziwiać mogę przez żywot ten.
Króla, Który tu uniżony, jak po burzy len.
To Ten, Któremu gawiedź zadała gorzki smak.
Udręki me przy Jego krzyżu, to proch i nędzny mak.
źródło: Gmina Dukla- dawniej i dziś, wpis z dn. 26 kwietnia 2018